Vandaag is als een kind
We zitten hier vandaag
Als kinderen
In het oud-scheikundig laboratorium
We verwonderen ons
Over de chemie
Van het leven
We spelen
Met buisjes vol uitkomsten
Kansen en mogelijkheden
We willen
Het allemaal goed doen
En wat ons goed doet
Is dat we veel van elkaar kennen
Fijn om ook eens aandacht voor elkaar te hebben
Want wie zorgt er voor de eeuwige zorgverlener?
We mogen overleggen
Gelijk bruist en borrelt het geluid
Van al die vrouwen
– en een paar mannen –
stemmen
Het geluid stijgt op als
Witte wensballonnen in de lucht
De passie in de zaal
Is het vuur dat ze vult
“Jullie mogen een microfoon delen”
“We zijn weer lekker aan het zenden”
“We zijn trots op wat we neergezet hebben”
Maar, waar gaan we naartoe?
Volgend jaar is de NIPT voor iedereen
Gratis, maar is het ook kosteloos?
We kunnen slecht met kansen omgaan
Mensen zeggen:
“Ik heb te dikke vingers”
“Ik ben slecht met cijfers”
De momenten worden vastgeklikt
Door een camera
De beelden doorgeklikt
Door een keynotespreker
Met klikangst
Een echoscopist vraagt
Of we ook eens zonder ruis
Naar de dingen kunnen kijken?
Het is een puzzel
Van 20 miljoen stukjes
En niet alles wat kan
Moeten we ook willen
Maar we willen
De dingen begrijpen
Sturen, meten, mogelijk, maakbaar maken
We willen ook
Terug naar kinderlijke
Verwondering over wat zich ontvouwt
Beide uitersten vragen:
“Wat is er allemaal mogelijk?”
Zoals iemand van anderhalf naar bellenblaas kijkt
Eigenlijk is vandaag een kind
Vol eenvoud en verwondering
Maar ook eindeloos complex en geschakeerd
Zelf bij AI (Artificial Intelligence)
Moeten we rekening houden met
De karakteristieken, gevoeligheid en specificiteit van zo’n systeem.
De waarheid zal ergens in het midden liggen.
Maar we hebben ook het recht
Op niet-weten
Charlotte Beerda, 3 november 2022
We tellen
